Μουλτατούλι

(Multatuli, Άμστερνταμ 1820 – Γερμανία 1887). Λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Ολλανδού συγγραφέα Έντουαρντ Ντόους Ντέκερ (Eduard Douwes Dekker). Σε ηλικία 18 ετών πήγε μαζί με τον πατέρα του στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες, όπου από το 1840 και έπειτα ανέλαβε επίσημα αξιώματα και ονομάστηκε βοηθός τοποτηρητή στο Λέμπακ, στην περιοχή του Μπάνταμ (δυτική Ιάβα). Εκεί ήρθε σε σύγκρουση με τον τοποτηρητή και γι’ αυτό προτίμησε να υποβάλει την παραίτησή του και να επιστρέψει στην Ευρώπη. Στις Βρυξέλλες, και σε δύσκολες οικονομικές συνθήκες, συνέγραψε το μυθιστόρημά του Μαξ Χαβελάαρ (1860), που είναι το αριστούργημά του. Διέφυγε στη Γερμανία για ν’ αποφύγει μια καταδίκη σε φυλάκιση δύο ετών και εκεί επιδόθηκε χωρίς επιτυχία στα τυχερά παιχνίδια. Για το Μαξ Χαβελάαρ ο συγγραφέας επέλεξε το ψευδώνυμό του, που προέρχεται από τη λατινική φάση multa tuli = πολλά υπέφερα. Το μυθιστόρημα, καθαρά αυτοβιογραφικό, είναι ένα σαφές κατηγορητήριο εναντίον των ολλανδικών αποικιακών συστημάτων. Δεν είναι απαλλαγμένο από πλατιασμούς και περιττές παρεκβάσεις, αλλά οι αδυναμίες αυτές αντισταθμίζονται από μερικά αξιόλογα λυρικά κομμάτια. Το βιβλίο σημείωσε άμεση επιτυχία και άσκησε σημαντική επίδραση στους συγγραφείς τους λεγόμενους της «γενιάς του ογδόντα» και στην ομάδα που είχε συγκεντρωθεί γύρω από την επιθεώρηση Ο νέος οδηγός (Nieuwe Gids). Από τα έργα του Μ. αξιοσημείωτα είναι επίσης οι Ερωτικές επιστολές (1861), οι επτά τόμοι των Ιδεών, ένα είδος αναλέκτων, στα οποία περιλαμβάνονται αποφθέγματα και σκέψεις, ένα θεατρικό έργο σε πέντε πράξεις – Η σχολή των πριγκίπων και ένα αυτοτελές μυθιστόρημα, Η ιστορία του μικρού Βούτεργιε Πιέτερσε.